Jeśli obawiasz się, że Twój komputer Mac zacznie działać wolno lub stanie się niestabilny, być może szukałeś regularnie działających procedur konserwacyjnych, aby wyczyścić pamięci podręczne, pliki dzienników i inne tymczasowe elementy z systemu. Być może widziałeś reklamy programów automatyzujących te zadania. Chociaż takie procedury mogą być korzystne, jeśli system ulega spowolnieniu i nie powinien negatywnie wpływać na system, jeśli jest poprawnie zaimplementowany, istnieje możliwość, że coś pójdzie nie tak. Jest to szczególnie ważne, jeśli używasz nieaktualnej wersji tych pakietów oprogramowania, które mogą mieć błąd lub dwa.

Podczas gdy okresowa konserwacja komputera Mac zazwyczaj nie jest konieczna, aby utrzymać go w doskonałym stanie, jednym wyjątkiem jest okresowe sprawdzanie dysku twardego pod kątem błędów.

Jeśli na dysku twardym Twojego Macintosha występują błędy formatowania, system może wyświetlać spowolnienia, niepowodzenia poprawnego zapisywania lub odczytywania danych, a nawet uszkodzenia plików, a nawet może się nie uruchomić. Niestety, błędy formatowania mogą się zdarzyć nawet wtedy, gdy korzystasz z komputera w normalny sposób, więc mimo że system może w tym momencie działać poprawnie, może korzystać z regularnego sprawdzania dysku.

Jednym ze sposobów, aby to zrobić, jest okresowe ponowne uruchamianie systemu w trybie awaryjnym, co między innymi wbudowanymi zadaniami konserwacyjnymi uruchomi narzędzie wiersza polecenia "fsck", aby sprawdzić dysk twardy pod kątem błędów i naprawić je, jeśli zostanie znaleziony. Istnieje jednak kilka alternatywnych, ręcznych sposobów sprawdzania i naprawiania błędów dysku twardego.

Pierwszym z nich jest użycie programu Apple Disk Disk Utility, który jest dostępny w folderze Aplikacje> Narzędzia. Jest to standardowa i zalecana metoda sprawdzania dysku twardego systemu, ponieważ interfejs graficzny jest szybki i intuicyjny w użyciu. Po prostu wybierz swój wolumin rozruchowy na liście urządzeń (będzie to nazwa dysku rozruchowego), a następnie przytrzymaj klawisz Opcja, Polecenie lub Shift i wybierz samo urządzenie napędowe, które będzie mieć rozmiar i nazwę producenta. Po zaznaczeniu obu tych elementów kliknij przycisk Zweryfikuj dysk, a system sprawdzi tablice partycji i formatowanie dysku.

Zwróć uwagę, że sprawdzenie dysku twardego spowoduje wstrzymanie zapisu, a ponieważ system ciągle zapisuje i aktualizuje dane na dysku, może to spowodować zawieszenie się systemu na kilka sekund podczas działania procedur sprawdzania, więc nie przejmuj się, jeśli widzisz obracający się kursor koła kolorów i nie możesz wykonywać innych zadań podczas wykonywania tej procedury. Jednak nawet jeśli system wydaje się być zatrzymany przez dłuższy czas, rutyna powinna zostać wznowiona prędzej czy później. Jeśli z jakiegoś powodu procedura wydaje się być zablokowana (co jest rzadkie, ale może się zdarzyć), ponieważ jest to tylko procedura sprawdzania, możesz wymusić zamknięcie programu Disk Utility, aby zatrzymać sprawdzanie i przywrócić system do stanu używalności.

Istnieją również alternatywy dla programu Disk Utility wbudowanego w OS X. Można ich używać, jeśli jesteś zalogowany w trybie pojedynczego użytkownika (po przytrzymaniu Command-S przy uruchomieniu, aby przenieść Cię do wiersza polecenia root zamiast ładowania systemu operacyjnego X interfejs) lub jeśli jesteś zalogowany zdalnie za pośrednictwem połączenia SSH.

Dwie opcje do użycia w Terminalu to polecenie "diskutil" i polecenie "fsck". Oba można wykorzystać do sprawdzenia, czy na dysku twardym nie ma błędów, korzystając z następującej składni:

diskutil verifyDisk DRIVEID

diskutil verifyVolume VOLUME

W tych poleceniach DRIVEID jest identyfikatorem urządzenia dysku startowego, który zwykle jest "disk0", ale może być inną wartością, taką jak "disk1" lub inną liczbą, jeśli w systemie jest wiele fizycznych dysków. Możesz to sprawdzić, uruchamiając polecenie "diskutil list", aby wyświetlić dostępne urządzenia i odpowiadające im identyfikatory urządzeń.

W przypadku drugiego polecenia VOLUME jest nazwą, która będzie kierować się na partycję rozruchową zamiast dysku. Są na to trzy sposoby. Pierwszym z nich jest użycie nazwy woluminu rozruchowego, który powinien być otoczony cudzysłowami, jeśli są w nim spacje (lub że można właściwie uciec przed znakami spacji przed nimi). Drugi to użycie identyfikatora plastra dla woluminu, który wygląda jak identyfikator urządzenia, ale z dołączonym "s1" lub "s2". Ponieważ systemy OS X zwykle mają partycję rozruchową EFI, zwykle przesuwa ona numer segmentu dysku rozruchowego na dysk0s2. Trzecią opcją jest proste zorientowanie się w katalogu głównym systemu plików rozruchowych za pomocą pojedynczego znaku ukośnika. Oto przykłady wszystkich trzech opcji:

diskutil verifyVolume "Macintosh HD"

diskutil verifyVolume Macintosh \ HD

diskutil verifyVolume disk0s2

diskutil verifyVolume /

Po uruchomieniu tych komend system sprawdzi stan dysku rozruchowego i stan wyjściowy, podobnie jak w dzienniku Disk Utility.

Ostatnią opcją jest użycie procedury "fsck", która jest podobna do komendy diskutil i uruchamia te same procedury sprawdzania, ale jest trochę bliższa. Apple zaleca używanie diskutil, kiedy tylko jest to możliwe, ale czasami diskutil może pokazywać błąd, którego nie może przezwyciężyć, w takim przypadku fsck może się powieść.

Aby użyć fsck, po prostu uruchom następujące polecenie w wierszu polecenia terminalu OS X, zmieniając identyfikator przekroju woluminu na identyfikator dysku rozruchowego:

sudo fsck_hfs -f / dev / disk0s2

Podobnie jak w przypadku diskutil, spowoduje to wyjście, które sprawdza różne pliki bazy danych formatowania i pokazuje potencjalne problemy.

Jeśli występują problemy, można je naprawić, uruchamiając system na woluminie instalacyjnym lub odzyskiwania systemu OS X, a następnie za pomocą narzędzia Disk Utility, aby je naprawić, lub uruchamiając komendy diskutil wymienione powyżej, ale używając "repairVolume" zamiast "verifyVolume" " dowództwo. Aby użyć polecenia fsck, możesz uruchomić go z następującymi flagami, aby wykonać naprawę:

sudo fsck_hfs -fy / dev / disk0s2

Należy pamiętać, że po uruchomieniu na dysku instalacyjnym lub naprawczym systemu OS X identyfikator "disk0" prawdopodobnie będzie teraz reprezentował dysk odzyskiwania zamiast głównego dysku rozruchowego systemu. Dlatego przed uruchomieniem polecenia upewnij się, że uruchamiasz "listę dezignilów", aby znaleźć odpowiedni identyfikator do użycia.